Tragjedi në Greqi/ Shqiptarja pritet nga makineria e mishit, ngjarja në sy të vajzës, arrestohet pronari i dyqanit
FOTO- U copëtua nga makineria e mishit teksa po e pastronte, kjo është shqiptarja, la pas 2 fëmijë 30 Shtator, 10:42 ...
FOTO- U copëtua nga makineria e mishit teksa po e pastronte, kjo është shqiptarja, la pas 2 fëmijë 30 Shtator, 10:42 ...
PAMJET- Pas alarmit amerikan, autokolona serbe filmohet duke shkuar drejt kufirit me Kosovën 30 Shtator, 15:54 Panoi se m...
Humbja në Kukës/ Berisha: Zyrtari i PS me drejtorin e OSHEE-së bënë pazare për tendera 29 Shtator, 12:59 ...
Bardhi pas mbledhjes së konferencë së kryetarëve: Deputetë e mazhorancës kanë frikë nga komisionet 29 ...
Vitet kaluan. Im atë doli në pension. Unë u bëra pedagog. Me kohën, qëllonte që më pyeste më shumë ai mua se unë atë. E prapëseprapë, përpara disa ditësh, ndërsa më dëgjonte tek u përgjigjesha i paduruar fëmijëve, ma preu: “Se si je pedagog ti, një zot e di. Pedagogjia është mbi të gjitha durim.”
Unë kam pasur fat me mësuesit. Shumica e tyre kanë qenë profesionistë dhe njerëz për së mbari. Po këtë 7 Mars dua t’ia kushtoj mësuesit tim të parë: tim eti. Muhameti ka qenë mësues i pazakontë, që kishte zgjedhur të më mësonte duke më treguar si përralla ngjarje historike e romane. Prej tij kam marrë dhuratën më të vlefshme: kultivimin e dëshirës për të lexuar.
Dua të veçoj mënyrën se si më tregonte për betejën e Termopileve ende pa u futur në shkollë. 300 spartanë luftonin heroikisht kundër 1 milion persëve, shigjetat e të cilëve errësuan qiellin. Unë e imagjinoja veten si Leonida, duke shpartalluar me shpatë në dorë mijëra persë.
Tregimi i tij më i bukur ishte “Viti ’93” i Viktor Hygoit, trekëndëshi fatal i personazheve si markezi Dë Lantenak, kapiten Goveni dhe komandant Simurdeni. Më tregonte se si i pari kish sakrifikuar jetën për të shpëtuar disa fëmijë që kërcënoheshin nga flakët. I dyti, pasi e kish kapur rob, kish ndjerë detyrimin moral për ta liruar armikun e revolucionit. Dhe i treti, i bindur se ligjet e hekurta të revolucionit janë mbi çdo ndjenjë, kish urdhëruar pushkatimin e birit të tij për shpirt (Govenit). Ndërsa nga oborri dëgjoheshin krismat e skuadrës së pushkatimit, nga zyra e Simurdenit u ndje krisma e thatë e komandantit revolucionar që ia hiqte vetes. E kam dëgjuar dhjetëra herë këtë histori nga im atë, çdo herë me nga një ndryshim, e po aq herë drithëruese. Kur u rrita mjaftueshëm, e lexova vetë “Vitin ’93”. Më la mbresa, por ende mendoj se ai e tregonte më bukur nga ç’e kish shkruar Hygoi.
Një herë, në gjimnaz, kisha për të bërë një ese për një libër tjetër të Hygoit, “Njeriu që qesh”. Duke e ditur sa për zemër e kishte shkrimtarin francez, i kërkova të më ndihmonte. Në shtëpi kishim vetëm vëllimin e dytë të romanit (si me shumë libra të tjerë, ku vëllimin e parë e kish marrë ndonjë kushëri i papërgjegjshëm për të mos e kthyer kurrë). Asokohe nuk kishte internet dhe e vetmja mënyrë që unë të kuptoja se ç’kish ndodhur me Guinplenin gjatë fëmijërisë ishte ta dëgjoja prej tij. Ndërkohë që më tregonte – si kur isha fëmijë - u përfshi aq shumë në histori, saqë i kaloi kufijtë e vëllimit të parë. Unë, adoleshent me një dozë pragmatizmi, mbaja shënime të shpejta ndërkohë që ai fliste. Në fund, praktikisht esenë e kishte shkruar ai. Të nesërmen në klasë, mësuesi i letërsisë i tha klasës se eseja ime ishte për t’u marrë shembull dhe nisi ta lexonte përpara nxënësve, sidomos pjesën dramatike ku Guinpleni i shpërfytyruar përpiqet të triumfojë mbi ngërdheshjen në Dhomën e Lordëve, duke e mbyllur kërcënueshëm fjalimin drejtuar aristokracisë angleze: “Dridhuni milordë!”
Vitet kaluan. Im atë doli në pension. Unë u bëra pedagog. Me kohën, qëllonte që më pyeste më shumë ai mua se unë atë. E prapëseprapë, përpara disa ditësh, ndërsa më dëgjonte tek u përgjigjesha i paduruar fëmijëve, ma preu: “Se si je pedagog ti, një zot e di. Pedagogjia është mbi të gjitha durim.”
Muhameti e ka ushtruar për pak vite profesionin e pedagogut. Unë nuk e di se si ka dhënë mësim, ndonëse kam dëgjuar lëvdatat e ish-studentëve të tij. Ama me mua ia ka dalë të jetë vërtet mësues. Ashtu siç do doja të isha unë me fëmijët e mi, por ende nuk ia kam arritur
Andi Bejtja Si para ashtu edhe pas këtij vendimi të zi për demokracinë shqiptare, shohim një tendencë të shtuar (edhe ps...
Barbaret e tenderave te Traumes Keto jane tenderat kryesore qe ka bere Spitali i Traumes muajt e fundit. Aty eshte emeruar drejtoreshe e pergjithshme Edlira ...
Joy Ayoko Mundohem te parkoj nentoke pa rene ne sy. Aty duhet te takoj nje nga kontaktet e mia, nje vajze qe jo vetem per shkak te bukurise , por per shka...
Volodymyr Zelenskyy dhe Ben Blushi Në 24 shkurt mbushet një vit nga hyrja e ushtrisë ruse në Ukrainë. Meqë gjithë bota s...
Foto ilustruese Bora në Bahmut është mbuluar nga gjaku. Prej muajsh trupat ruse tentojnë të marrin qytetin e vogël në li...
Në një nga festat e pafundme të tij, Gjergji, më “dënoi” duke më thënë: -Ti rri ulu andej nga fundi me Mi...
Antonio Gramsci E vetmja dëshmi, e dokumentuar qartas, për “shqiptarinë” e Antonio Gramsci-t vjen nga një pohim i vetë...
Klodian Tomorri Kjo anija e Piro Bares me 22.5 mije tone nafte ruse kishte 10 dite qe vinte verdalle per t’u shkarkuar. Dhe do ishte shkarkuar, por p...
Gerti Çarçani Shteti foli! Këtë radhë me lekë, me shifra, dhe me zë zyrtar. Industria më e rëndë n&eu...
Sa vjeç je, Baba Saliu?82.Si e ke mbiemrin?Unë jam dervish, s’kam mbiemër.Kur je bërë dervish?Në 1991.Si quheshe para k&...
