Lezha tronditet nga një atentat/ Ekzekutohet kushëriri i Ardian Nikulajt, autorët largohen me BMW, gjendet një makinë e djegur
Atentati në dalje të Lezhës, reagon policia: Eno Nikulaj në gjendje të rëndë në spital 2 Dhjetor, 22:2...
Atentati në dalje të Lezhës, reagon policia: Eno Nikulaj në gjendje të rëndë në spital 2 Dhjetor, 22:2...
Flet vëllai i Liridonës: Do ta zhvarrosim trupin, i kemi dhënë dy ditë kohë familjes Murseli 2 Dhjetor, 09:43 ...
Nis Kuvendi Kombëtar i Partisë Demokratike 2 Dhjetor, 11:16 Kuvendi i Partisë Demokratike, Berisha mbërri...
Naim Murseli u arrestua për vrasjen e gruas së tij, reagon Çitaku: Jam pa fjalë, sa dhimbje e trishtim 1 Dhjetor, 21:27 ...
Sherri nisi një të hënë. Në fundjavë me klasën shkuam ekskursion në Dardhë. Qe dimër,por jo me shumë dëborë. U ngjitëm në fshat nga qafa e Bigllës. Ecja mes atij pylli, dëbora e përzjerë me jeshilen e bredhave dhe grinë e malit më mahniti. Shto dhe gëzimin e moshës e lodrat deri në agim më bënë të shkruaj shpejt një skicë poetike.
Te sheshi,kur po prisja jeshilen e semaforit,dikush më “trokiti” te shpatulla. Kthehem,shoh një grua flokëbardhë,me fytyrën plot rrudha dhe sytë si ato të një qeni të lodhur. Nuk po më vinte njohja për të. Truri s’reagoi,por ja një shkëndijë u desh. Shpresa,m’u dha sinjali. Shoqja ime e gjimnazit,50 vjet pa u takuar. Ndërsa ajo po vinte një buzagaz në fytyrë,mua më ndihmoi semafori t’ja mbathja. U dhashë këmbëve sikur prapa më ndiqnin flakët e një zjarri të madh.
Nuk e ktheva kokën për një çerek ore. Vetëm ec e ec e ec. Derisa u lodha dhe te Conadi hyra për shlodhje,jo për blerje. Pashë se inati për Shpresën rrinte aq i tendosur te unë sa dhe pas 50 vitesh nuk qe latuar fare as te qoshet,as te anët.
Dhe kur mendoj që ajo ishte shoqja ime më e ngushtë. Në brendësinë time e pranoja që e doja. Më dridhej trupi kur më përqafonte,kur më kapte dorën,kur më përkëdhelte kaçurelat. Apo kur fliste ndonjë sekret afêr veshit, fryma e saj gati më rrëzonte. Mbase më donte edhe ajo,por ishte traditë që hapin e parë ta hidhja unë. Nuk më mungonte guximi,stepesha nga që Shpresa qe vajza e vetme e drejtuesit të qytetit. Kishte lindur në Tiranë,në Korçë s’kishin as katër vite. Një herë kur i thashë nënës ajo qeshi.
-Kush e di ç’dhëndër i kanë piketuar. Pse në Korçë do e lenë ata vajzën!-më tha ajo.
Këto fjalë ishin si ai trau të spitali që ngrihej veç për ambulancat. Ndërkohë ne vazhdonim te rrinim bashkë. Edhe te shtëpia e Shpresës shkoja plot herë. Por kaq. Ndjehesha mirë ama. Dhe si shoqe më bënte ta kaloja ditën gëzuar,me emocion.
Sherri nisi një të hënë. Në fundjavë me klasën shkuam ekskursion në Dardhë. Qe dimër,por jo me shumë dëborë. U ngjitëm në fshat nga qafa e Bigllës. Ecja mes atij pylli, dëbora e përzjerë me jeshilen e bredhave dhe grinë e malit më mahniti. Shto dhe gëzimin e moshës e lodrat deri në agim më bënë të shkruaj shpejt një skicë poetike. Të djelë në darkë e pashë dhe njëherë,e bëra aq të lëmuar si këpucët e babait kur i lustroste me atë copën e kadifesë që e fshihte mos e përdornim ne fëmijët te atletet me baltë. Të hënë po prisja Shpresën te dera e shkollës.
-Lexoje dhe po të pëlqeu jepja babit tënd ta botojë te gazeta e qytetit!-i thashë.
-Pa merak,-shqiptoi dhe më kapi dorën.
Gati më hoqi zvarrë drejt klasës. Atë ditë thuajse isha i shatisur komplet. Mendoja shkrimin në gazetë,l avdërimin nga mësues Rizai,lumturinë e nënës,babai do e priste me gërshërë atë faqe dhe do e mbante me vete në xhepin e brendshëm të xhaketës. Kështu deri në fund të orës së gjashtë. Ikën pastaj të gjithë, unë jo. Isha dezhurn për fikjen e zjarrit në sobë. Po bëhesha gati të shuaja me kanën e ujit prushin e mekur kur anash pashë copa letre me shkrimin tim. I nxora me mashë dhe gjaku m’u bë helm,në gojë ndjeva hidhësi. Qe skica që i dhashë Shpresës. Te një cep lexohej “atë në Dar”. Titullin ashtu ia kisha vënë,”Një natë në Dardhë “ I mblodha si nëna mblidhte thërrimet e bukës dhe pasi i puthte i lëshonte në një pjatë të vogël dhe ua nxirrte zogjve te dritarja. I shtrëngova fort te dora dhe i rrasa brenda xhepit të tutave bezhë.
Drejt shtëpisë ika thuajse me zvarritje, kaq ngadalë i hiqja këmbët. Nuk kuptoja pse ndodhi kështu. Pyesja veten dhe gjithmonë jepja pérgjigje me shumë pikëçuditëse në fund. U gdhiva si një dre i plagosur. Por e kisha vendosur që asaj femre,tani e tutje as emrin nuk do i pérmendja,nuk do i flisja. Deri sa të vdisja,u betova.
Shkova herët në klasë dhe papritur mu te fytyra m’u ngulit surrati i saj.
-Babai e pëlqeu shumë skicën tënde!- bértiti ajo që ta dëgjonin të gjithë.
Klasa nisi duartrokitjet. Unë e kapa tek një komçë e pardesysë së saj,e térhoqa nga vetja dhe gati ia futa në sy coprat e djegura që nxora nga xhepi. U tremb në fillim,pastaj u çudit e në fund u skuq. E lëshova dhe qysh atë çast nuk ia pashë më sytë.
Fati e solli që i ati e çoi te gjimnazi tjetër nga që e kishin më pranë shtëpisë. Pastaj ndér vite mësova se u martua në Tiranë me një arkitekt,u divorcua punë muajsh se babain ia futën në burg si armik e spiun dhe qysh atëhere dëgjoja veç keq pér të. Nuk gëzohesha,por edhe nuk ndjeja dhimbje. Më dukej sikur po shlyente fajin ndaj meje.
Dola nga Conadi,por hyra prapë se dikush atje jashtë mu faneps si Shpresa. Dil,i thashë vetes. Jeta ka plot njerëz të tillë. Të shmangen ata nga rruga jote. Ti ec para sikur ata janë të padukshëm pér ty. Më vjen keq veç pér Dardhën. Qysh atëhere nuk kam shkelur atje. Po fshati,Gimo,nuk të ka faj,i flas vetes. Në se ke mall për byrekun e mamasë njësoj veç atje e gjen. Go,go sa më parë,o njeri!
Arlind Qori Konvikte janë pasë quajtur vendbanimet e studentëve/nxënësve, të cilët i kryenin studimet në një q...
Ishte një moment arritjeje superlative për Jenni Hermoso, golashënuesja në ekipin kombëtar të Spanjës për femra. ...
Klodian Tomorri Bumi i ndërtimit, veçanërisht në kryeqytet, ka ngritur shqetësimet për një fluskë të mundshme ...
foto ilustruese Tri dekada pas rënies së komunizmit, familjarët e personave të zhdukur kërkojnë ende të mësoj...
Blendi Fevziu Me Blendin jemi miq te vjeter prej shume vitesh. Dikur takoheshim shpesh sot me rralle. Emisionet ne Opinion i ndjek edhe mund te them se edh...
Kico Blushi Sikur im atë të ishte sot, me siguri do më thoshte shkojmë në Dardhë për të festuar 80 vjetorin dhe tan...
Kiço Blushi Si sot, 80 vite më parë në qytetin e Korçës lindi një prej shkrimtarëve, skenaristëve, publici...
Foto ilustruese Turizmi i këtij viti për Shqipërinë ka shënuar e vazhdon të thyejë rekorde në të gjitha drejti...
Auron Tare Qe te jem i sakte dhe korrekt. Kjo pamje mund te ishte edhe ne shume qyetete turistike te Mesdheut. Nuk qendron problemi se dy te huaj ecin me b...
Artur Meçollari TIRANË- Marrëdhëniet e sotme me Greqinë janë pasojë e marrëveshjes politike të 20 tetorit 20...
