Arritjet në prodhimin dhe diversifikimin e burimeve të energjisë/ Rama në Fier: Burimet njerëzore të paguhen si n&...
Vrasja e Antonio Karafilit/ Flet e ëma e Kejsi Spahillari: Vajza më ka thënë që nuk ka asnjë lidhje me kët&e...
"Lidhen me korrupsionin dhe krimin e organizuar!" Bashkëpunimi me SPAK/ Kryeprokurori Çela: Gjatë 2024, i kemi kaluar për ...
U tha se do takonte djalin e Trump, Rama: Këta kënetarët e Kosovës kanë të tjera nota melodike kur i përputhe...
Nga Florion Metohu
Ajo që po ndodh në Ukrainë, që prej 24 shkurtit të këtij viti, është diçka që Europa nuk e kishte imagjinuar ose ndoshta refuzonte ta imagjinonte edhe pse shënjat ishin të qarta që prej sulmit në Gjeorgji në 2008 apo aneksimin e Krimesë në 2014 nga ana e Rusisë.
Duke e justifikuar sulmin me denazifikimin dhe defashistizimin e Ukrainës, një llogjikë që të bën të mendosh se e ka humbur sensin e realitetit kur mendon se vet presidenti i atij vendi është Hebre, presidenti rus Putin riktheu përsëri luftën pushtuese në shkallë të gjerë në Europë, që prej Luftës së Dytë Botërore.
Pasojat ekonomike dhe gjeopolitike janë akoma të pa matshme saktësisht por, një gjë është më se e qartë në sytë e komunitetit ndërkombëtar. Shkatërrimi dhe tragjedia njërëzore e popullit ukrainas nga ky sulm ushtarak, i urdhëruar nga një diktator që ëndërron lavdinë e humbur, është një dramë që po na shfaqet çdo ditë në makabritetin e vet dhe që gjithsecili prej nesh do të donte të mos bëhej një spektator i pafuqishëm.
Sipas te dhënave të fundit të World Health Organization (WHO), më shumë se 7 milion banorë janë shpërngulur nga vendbanit e tyre në Ukrainë, 4 milion prej të cilëve jashtë kufijve, shumica në Poloni.
Ndoshta reagimi më ekzemplar dhe për tu vlerësuar i Europës deri tani dhe në veçanti, i shteteve fqinje me Ukrainën, është humanizmi dhe mikëpritja që po i bëjnë një populli, i cili po kërcënohet me vetë ekzistencën e tij si një entitet i lirë për të vendosur të ardhmen.
24 marsi shënon plot një muaj nga nisja e luftës të pa provokuar të Rusisë ndaj Ukrainës por, ajo shënon dhe 23 vjetorin e një operacioni që për shqiptarët dhe sidomos për ata të Kosovës, do të ngelet në histori.
Në 24 mars të 1999, do të fillonte Operation Allied Force, një fushatë bombardimi i NATO-s kundër Serbisë, për të ndaluar genocidin dhe spastrimin etnik të 2 milion shqiptarëve të Kosovës. Aksioni i vendosur i aleancës së Atlantikut të veriut do përfundonte në 10 qershor të atij viti me arritjen e marrëveshjes së tërheqjes nga Kosova të ushtrisë serbe, prelud i një Kosove të pavarur.
Vuajtjet e shqiptarëve të Kosovës do të ngelen gjatë në kujtesën kolektive, ashtu siç do të ngelen gjatë në kujtesën kolektive të ukrainasve shkatërrimi, masakrat dhe vuajtjet e shkaktuara nga një lunatik në Kremlin, i cili kërcënon, jo vetëm ekzistencën e Ukrainës, por mban gishtin te butoni i armëve bërthamore duke shantazuar gjithë perëndimin me një shkatërrim apokaliptik.
Sigurisht, ekzistenca e këtyre armëve bërthamore e bën të pamundur ndërhyrjen e NATO-s në ndihmë të Ukrainës, një vend “jo anëtar” i asaj organizate. Por perëndimi mund ta mbështes ekonomikisht, financiarisht dhe ushtarakisht.
Përtej çdo pritshmërie, forcat ukrainase po shkërrmoqin aureolen e krijuar për forcën ushtarake konvencionale ruse dhe modernizimin e saj gjatë 20 viteve në pushtet të Putin. Sa më shumë ditë kalojnë, aq më poshtëruese shndërrohet situata për ushtrinë dhe vetë udhëheqjen në Moskë, duke e bërë të qartë për komunitetin ndërkombëtar se, e vetmja arsye për tu marrë seriozisht Rusia dhe Putin, janë arsenali bërthamor.
Ky është momenti që Perëndimi të bëj më shumë, “Mbreti është lakuriq”
Ndihmës-Sekretarja e Shtetit takoi Alibeajn, ndërsa Paloka deklaroi se ka firmosur peticionin kundër ambasadores Kim. Çfarë do të thotë kjo për PD?
Nga Enver RobelliJemi shoqëri që harron shpejt. Të etur pas zhurmës së përditshme politike, të përplasur në vorbullin e intrigave, kombinimeve paraelektorale, p...
Nga Yanis VaroufakisMjaftoi që Roman Abramovich, i sapo shënjestruar nga sanksionet e Mbretërisë së Bashkuar ndaj oligarkëve rusë, të njoftonte se po shiste klu...
Nga Dosja.alKryetari i një partie, sado të madhe, si rregull e jep dorëheqjen për shkak të rezultatit në zgjedhjet e pjesshme lokale. E shkruar apo e pashkruar,...
Nga Meri LikaLulzim Basha dje bëri një hap pas. Nuk them dorëheqje sepse vetëm e tillë nuk mund të quhet. Sipas mendimit tim, media gaboi kur e quajti dorëheqje...
Nga Enton AbilekajTIRANË– Dorëheqja si akt personal nuk mund të mos përshëndetet. Pavarësisht vonesës, pavarësisht pasojave, është gjithmonë një mund...
Nga Ben BlushiSa më shumë lexoj shtypin perëndimor, aq më shumë besoj se bota jeton në të shkuarën. Nuk lexon dot asgjë për të ardhmen. Ka qindra pyetje për sot...
Nga Meri Lika Që ta dini, dje e mora vesh se unë jam me Putinin dhe sa për dijeni këtë nuk e mora vesh nga persiatjet e mia. Pozicionin tim të armikut, ma sqaro...
Nga Dosja.alTurp është të sillesh si spekulant lufte, jo të protestosh. Protesta nuk është turp, për sa kohë qytetarët nuk dalin kundër pasojave të luftës, por ...
Nga Enton Abilekaj“Paketa e Rezistencës” nuk rezistoi as 24 orë, nuk mjaftoi as për të ulur pak numrin e protestuesve, as për të rrëzuar ndonjë prej kërkesave t...
Nga Meri LikaNë politikë, ekziston një term për ata që humbasin dhe largohen me dinjitet, quhen Humbës Etik. Humbësit etik janë ata që preferojnë më mirë të hu...
